Aşağıdaki konumda duramayan insanlar, sonunda yüzlerinden dolayı sıkıntı çekerler. Yüz, zayıfların koruma rengi; ne kadar aşağılık hissedersen, o kadar abartılı davranırsın, ne kadar yeteneksizsen, o kadar derin görünmeye çalışırsın. Gerçek itibarı, her zaman kasmadan göstermek gerekmez. Güçlü olanlar, statülerini sergilemek için gösteriş yapmazlar; içsel olarak zengin olanlar, değerlerini markalarla süslemeye ihtiyaç duymazlar. Yüz, gerçek beceriyi taşıyamaz; gösteriş, içsel boşluğu dolduramaz. Yüzle bağlı kalmamak, gerçek bir özgürlük yaşamayı sağlar: gösterişin peşinden koşmamak, somut mutluluğu hissetmeyi mümkün kılar.